Tassen, sleutels en een salsa-boost

Lieve allemaal,
Alles is geregeld, de koffer is ingepakt, de rugzak staat klaar. Bustickets, een kilo pleisters, vijf liter DEET… Zo moet het te overleven zijn. De gedachte die me geruststelt, is dat de reis met geen mogelijkheid gevaarlijker kan worden dan de afgelopen week was.
Je zou verwachten dat je best zonder ongelukken voor een open panoramaraam risk kunt zitten spelen. Maar het kan maar zo dat er jaren geleden door een onbekwame student een kast in elkaar is gezet, die door een windvlaag uit elkaar kan vallen. En het kan ook zomaar dat er dan stukken kast tegen jou aankomen. Eerst deed het zeer, maar het werd al snel veel te grappig om de pijn nog te voelen. De jongens verzamelden zich rond de hoop troep, en stonden beteuterd te kijken naar wat een minuut geleden nog nét kast kon heten. Hier en daar trokken ze een papier of een multomap uit de troep, maar van echt opruimen kwam het niet. De twee gordijnrails die de afgelopen week naar beneden zijn gekomen, zijn weer opgehangen, maar de kast bleef liggen. Wel zo veilig, denk ik, kan hij tenminste niet weer uit elkaar vallen.
De tweede enge situatie was deels mijn eigen schuld. Als je in de flat de lift instapt, moet je over een spleet heenstappen en goed je spullen vasthouden, zodat die niet in de liftschacht verdwijnen. Herkennen jullie de vreemde situatie dat je iets in je hand hebt, en de volgende seconde ineens niet meer? Dat is wat er met mijn sleutelbos gebeurde. DENG. KEDENG. KEDENG. WOESJJJJ. POEF. Met een gelaten gezicht reisde ik mijn sleutels acht verdiepingen achterna. Beneden zocht ik de congiërge op, om te vragen wat we eraan konden doen. Daarop zette hij de lift stil, opende de deur en liet een ladder naar beneden. ‘Ga maar zoeken, maar raak niks aan, want dan komen je kleren onder de olie.’ Met het zaklampje van mijn mobiel keek ik tussen de blikjes, papiertjes, dode kakkerlakken en andere beoliede, onherkenbaar geworden voorwerpen. Daar lagen wel sleutels, maar de chip om het gebouw in te komen en het sleutelhangertje waren waarschijnlijk ergens op een verdieping blijven hangen.Gelukkig zat er na de zoektocht alleen olie aan mijn handen, omdat ik de zwart geworden sleutels op had moeten pakken. ’s Avonds biechtte ik aan Blanca op dat de chip weg was. Ik had verwacht dat ze op zijn minst geïrriteerd zou zijn, maar ze was eigenlijk alleen maar boos op de congiërge. Ze vond het belachelijk dat hij mij in die liftschacht naar binnen had laten gaan, terwijl dat eigenlijk zijn werk is. Daar had ik nog niet eens bij nagedacht… Vanochtend heeft ze hard onderhandeld, en nu heeft ze het voor elkaar gekregen dat er liftreparateurs komen om de hele schacht te doorzoeken naar het resterende deel van de sleutelbos. xD
Gelukkig was er ook tijd om op een veilige manier te ontspannen. Zo zijn roommate/zusje Anja en ik een ochtend wezen wandelen in het megapark hier in de buurt. Om een rondje te lopen hadden we een uur en een kwartier nodig, zo groot is het. We luisterden naar muziek, kletsen wat, en keken elkaar om de haverklap verrast aan: ‘nog maar twee dagen tot we naar Uruguay gaan!’
Verder heb ik heel wat ijsjes verorberd en films gekeken en ben ik zelfs begonnen met het lezen van een Spaans boek. Heel spannend is het niet, maar ik ben zo trots dat ik het kan begrijpen, dat het me niet eens stoort ;) Ook hebben we weer een avond plezier gehad met dansen en kletsen op het plein. Zit je nietsvermoedend te neuzelen, stapt er ineens een docent met een microfoontje naar voren. Ga maar staan allemaal, ik ga jullie een salsales geven! Een leuke verrassing en een welkome hulp om mijn magere salsakwaliteiten eens wat op te krikken. (In de dansschool dansen we veel vaker bachata dan salsa…)
Vanavond gaan we met een groep vrienden empanadas eten in de stad en daarna salsa en bachata dansen tot diep in de nacht. Dan rest er slechts nog een kort nachtje slapen voordat het Uruguay-avontuur echt begint. Als ik daar internet heb, houd ik jullie uiteraard op de hoogte. Heb ik dat niet, dan blijft het stil tot volgende week donderdag. Maak in dat geval je borst maar nat voor een flinke lap tekst van mijn kant!

Veel liefs uit het zuiden,
Flo